Aylar oldu. Farklısın. Aylar önceki insandan farkın yok. Bu iş doğal değil.Olmadığın biri gibi gözükmeye çalışıyorsun. Sanki kim olduğunu saklamak istiyorsun artık. Eskiden insanların içinde ağlardın, bağıra bağıra şarkı söylerdin insanların sardığı topluluklarda. Şimdi böyle değilsin, ağlamak için güneşin batmasını istiyorsun. Işıktan bile saklıyorsun gözyaşlarını. Şimdi karşında duran aynaya bakarak şarkı söylemek değil, fısıldayamıyorsun bile. Saklıyorsun herşeyi, kim olduğunu, ne olduğunu kendinden saklıyorsun. Diğer insanlarla nasıl konuştuğunu biliyorum, fakat benimle hep az evvel ağlamış gibi konuşuyorsun. Sesinde ve kelimelerinde buruk bir acı var. Belkide saklamaya çalıştığın kişiliğin son çığlıkları ile fısıldıyorsun kulağıma. Herkesten saklasanda ben anlarım. Çünkü seni en iyi ben tanırım. Ve şunu da bil ki. Seni tanıdıkça, kendimi unutuyorum. Seni unuttukça, geleceğimi unutuyorum.
-------------
Rüyalarım bile senin verdiğin huzuru veremiyor bana. Acının kendisi bile senin kadar acı veremiyor bana. Mutluluk bile mutsuz ediyor beni sen olmadan geçen her günün her 86.400 saniyesinde. Korkuyorum beni ölümün alamayacağından senden. Ölümüm olmandan çok korkuyorum. Biliyorum hiçbir zaman gelmeyeceksin bana. Ve ben ölümsüz kalmak istemiyorum. Tek istediğim sendin.
Duvarların var dört bir yanında. Yıkılmaz sanıyorsun. Sen öyle zannetmeye devam et. Titriyor şimdi duvarların. Yıkılmak üzere. Fakat istersen dokunmam. Sana yaklaştıkça yutkunduğunu hissedebiliyorum. Boğazında biriken düğümler sığmıyor artık, tutmaya çalıştığın gözyaşların gözlerini esir almaya çalışıyor. Ben yaklaştıkça daha çok acıyor canın, daha çok zorluyorsun kendini. Duvarlarında ellerin gibi titremeye başlıyor. Benden korkmuyorsun, sesimden korkuyorsun. Diyeceklerimden, kelimelerimden. Varlığımdan korkmuyorsun, bana olan aşkından korkuyorsun. Çünkü ben senin herkesten saklamaya çalıştığın gözyaşlarınım. Evde gizlice içtiğin sigaranım. Fısıldayarak haykırdığın o küfürüm. Ben senin bağıra çağıra söylemek istediğin o şarkıyım. Kendi kendine engeller koyuyorsun. Önünde koca bir okyanus varken sen özgürlüğü bir cam kavanozda arıyorsun.
Üzülüyorum, çünkü sen bundan fazlasın. Mükemmelliğini saklamaya çalışıyorsun. Sırf insanların düşüncelerinden dolayı, sen kendini saklıyorsun. Ve bir o kadar da iyi biliyorum ki, sen bu son cümleyi okuduktan sonra yine devam edeceksin duvarlarının arkasında kalmaya.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder