Formidable

  Bence sen gel..
 
  Çay içeriz. Şanslıysak belki yağmurda yağar. İzlerim seni damlaların ardından. Şiirler okurum o damlalara.
  Gülüşünü izlerim. Gökyüzü kokan saçların dağıldıkça bende gülerim. Falıma bakarsın çay bardağından. Hayatıma bakarsın.
  Buruk bir tebessüm kaplar sonra güzel suratını. Bir yanda o seni üzen geçmişim ve senin olacağım geleceğimle yağmurun altında öpersin beni. Çatlaklarına gömersin.
  Ama ben korkarım. Rüyasında kendi mezarını görmüş insanlar kadar korkarım.
  Belki bir çingene gelir. Gül uzatır bana. Alırım tüm kanat kırıklıklarımla. Sana uzatırım.Taptaze gülümsemen ve elmadan yanaklarınla, alırsın elimden. Dikeni batar, kanatır elini. Ama sen yine de teşekkür edersin mahçup bir halde.
  Ve ben kahrolurum belki ne bilirsin, dünya da ki tüm gülleri kapına yığamamaktan. Ya da annen gibi öpüpte geçirememekten.. Dalar giderim her zaman ki gibi.
  Karamsarlığıma, yağmur bulutlarıma..
  Ama sen yine gün ışığını sızdırırsın kalbime, zihnimin dehlizlerine... Çıkartırsın beni o tuvaletten.
 
  Beni başka biri gibi hissettirirsin belki! İyi biri.. O sevdiğin biri.. Sevdiğin ben..
  Benden çok uzak bir adam olduğunu düşündüğüm adam gibi. Hani iyi kalpli dediğin, şefkatli dediğin adam gibi. Kıskanıyorum evet. Sevdiğin beni kıskanıyorum. Sürekli söylediğin '' Sen çok güzel bir adamsın '' cümlesinin nesnesini, öznesini kıskanıyorum!
  Senin olduğun şehri de kıskanıyorum. Bir anlasalar ne kadar şanslı oranın insanları.. Yaptığın kekleri, içtiğin çayı.. Duyduğun, okuduğun ve kurduğun her cümleyi kıskanıyorum!
  Okuduğun şiirin yazarını bile kıskanıyorum. Ben olmalıydım o diyorum kendi kendime. Beni beğenmeliydi onun yerine. Dinlediğin şarkının solisti ben olmalıydım.. Hayatın her bir parçasında ben olmalıydım diyorum belkide.. Bencil diyebilirsin bana..Ama senin dünyan benim yörüngemde dönsün istiyorum.
 
  Sen benim hayatımın zaferisin.
         Benim yakarışlarımın cevabı...
  Sen benim hayatsızlığımın aşkısın.
         Benim yılkılığımın sonu...
 
  Bence sen gel..