Prima mea Poema

Ritmini kaybetmiş bir akorum ben,
Son notalarını başa koyan
Kendini kaybetmiş bir adamım ben,
Son dakikalarını boşa koyan

Leyla'sını kaybetmiş bir Mecnun'um ben,
Son inancını aynı kadına koyan
Hayatını kaybetmiş bir kumarbazım ben,
Son umudunu kumara koyan.

Kendi ülkesini kaybetmiş bir kralım ben,
Son adamını tanımadığı mezara koyan.
Düşüncelerinin suikastine uğramış bir yazarım ben,
Son kitabını mezarının kenarına koyan.

Aklını kaybetmiş bir şehit babasıyım ben,
Son gücüyle tabutu omzuma koyan.
İdam ağacına giderken ıslık çalanım ben,
Son gururuyla başını halata ağlamadan koyan.

Maçı başından kaybetmiş bir boksörüm ben,
Son yumruğunu hakemin suratına koyan.
Yarışı çoktan kaybetmiş bir atım ben,
Son çizgiden sonraya hayallerini koyan.

Kim olduğunu kaybetmiş biriyim ben,
Son sözünü son nefesine koyan,
Hikayedeki kötü adamım ben,
Son göründüğünde hayatın amına koyan.